انتقاد دبیر انجمن واردکنندگان از فرایند واردات خودرو از همان ابتدای تدوین آیین‌نامه آغاز شد. به عقیده وی، مصوبه واردات خودرو نمی‌تواند دو هدف اصلی، یعنی تعدیل بازار و کاهش قیمت‌ها را برآورده سازد.
دستورالعمل‌ها و بندهای آیین‌نامه به نحوی نوشته شده‌اند که امکان ظهور مافیای صنعت خودرو و ایجاد انحصار را به دنبال دارد، علی‌الخصوص که دو خودروساز اصلی کشور نیز به این عرصه ورود پیدا کرده‌اند. وظیفه خودروسازان، تولید خودرو است و حضور آن‌ها در عرصه واردات خودرو به‌هیچ‌وجه نباید مورد حمایت قرار گیرد.
بارها گفته شده که واردکنندگان رسمی به دلایل مختلف از جمله ورود به مسیر تولید و یا ابهام در آیین‌نامه، تمایلی به واردات خودرو ندارند و همین موضوع، دستاویزی برای انتخاب شرکت‌های متفرقه شده است. انتخاب شرکت‌های واردکننده ناعادلانه است و در نهایت موجب انحصار خاص دولتی می‌شود.
انتقاد دبیر انجمن واردکنندگان از فرایند واردات تنها از ایجاد انحصار و مافیا نیست. به گفته وی: «واردات خودرو به سرانجام نمی‌رسد چون یکی از قوانین مهم در آیین‌نامه مربوطه دیده نمی‌شود. در آیین‌نامه واردات خودرو اشاره‌ای به قانون بهبود مستمر محیط کسب‌وکار نشده است. در بند ۲ قانون بهبود مستمر کسب‌وکار، دولت موظف است در طی مراحل بررسی موضوعات مرتبط با محیط کسب کار، تشکل‌های ذی‌ربط (کارفرما و کارگر) را در اصلاح و تدوین مقررات دخالت دهد. حال‌آنکه انجمن واردکنندگان به عنوان یک تشکل ذی‌ربط تاکنون مورد نظرخواهی قرار نگرفته و به هیچ جلسه‌ای دعوت نشده است. هیچ‌یک از شرکت‌های واردکننده عضو انجمن واردکنندگان خودرو نیستند. مگر می‌شود فروش یک کالا، بدون مشارکت صنف و اتحادیه مربوطه، فروشنده یا واردکننده کالا صورت گیرد؟»
وزارت صمت مشخص نکرده که شرکت‌های مجاز برای واردات خودرو بر چه اساس انتخاب شده‌اند. کدام‌یک از آن‌ها، نماینده رسمی شرکت‌های خارجی در ایران هستند و چگونه قادر به ارائه خدمات پس از فروش خواهند بود؟ به نظر می‌رسد واردات خودرو نه یک فعالیت تجاری-بازرگانی، بلکه یک فعالیت نمایشی و بی‌سرانجام است.
